ในสมัยเอโดะ กัญชาถูกเรียกว่า “หญ้าสามชนิด” พร้อมด้วยสีครามและดอกคำฝอย และได้รับการเพาะปลูกทั่วประเทศเพื่อเป็นพืชที่มีประโยชน์ แม้จะหลังจากการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ของการฟื้นฟูเมจิในญี่ปุ่นซึ่งคุณค่าต่างๆ เปลี่ยนไป อย่างมีนัยสำคัญ มูลค่าของมันยังคงอยู่ ตัวอย่างเช่น จากบทที่ 1 (บทที่ 1) ของ “นักอ่านในโรงเรียนประถมศึกษาสำหรับโรงเรียนมัธยมปลาย เล่ม 2″ ที่ตีพิมพ์ในปี 1897 อามาเทราสึ โอมิคามิทอผ้าด้วยเครื่องทอผ้า และจักรพรรดิจินมุได้ทอผ้าเท็นโตมิ โนะ มิโคโตะในชิโกกุ ว่ากันว่ามีการใช้กัญชา ในภาคตะวันออกของญี่ปุ่นเพื่อปลูกป่านและต้นหม่อน และบทที่สองชื่อ “ป่านและต้นหม่อน” มีคำอธิบายเกี่ยวกับป่านว่าเป็นพืช วิธีปลูก และผลิตภัณฑ์ต่างๆ เช่น มุ้ง สิ่งที่ดีที่สุดคือ Yashu (จังหวัดโทจิกิ) ที่ซึ่ง Omi Sarashi และ Nara Sarashi มีชื่อเสียงในด้านเสื้อผ้าของพวกเขา เด็กๆ ในสมัยนั้นได้เรียนรู้เกี่ยวกับกัญชาในโรงเรียนและมีความรู้มากกว่าที่เรามีอยู่ในปัจจุบัน เด็กหลายคนคงเคยเห็นกัญชาจริงๆ ในเมืองคะนุมะ จังหวัดโทจิงิ ซึ่งมีมานานกว่า 400 ปีตั้งแต่สมัยเอโดะ ทุ่งป่านขนาดใหญ่ยังคงเป็นสถานที่ให้เด็กๆ เล่นซ่อนหา และสำหรับผู้ใหญ่ ก็เป็นพืชผลไม่ต่างจากหัวไชเท้า หัวไชเท้าหรือแครอท