ก่อนปี 1945 ในช่วงจักรวรรดิญี่ปุ่น ญี่ปุ่นเป็นอาณาจักรฝิ่นที่ส่งเสริมการเพาะปลูกฝิ่นและขายฝิ่นให้กับจีนผ่านทางคาบสมุทรเกาหลีและแมนจูเรีย (จีนตอนเหนือ) วัตถุประสงค์หลักของ GHQ คือเพื่อควบคุมการเพาะปลูกและการขายฝิ่น ไม่ใช่การห้ามการเพาะปลูกกัญชา ไม่ใช่แค่อังกฤษเท่านั้นที่เริ่มสงครามฝิ่นกับจีนซึ่งถูกมองว่าเป็นยาเสพติดในคราวเดียว แต่ยังรวมไปถึงญี่ปุ่นในเวลานั้นด้วยซึ่งอาจเรียกได้ว่าเป็นสงครามฝิ่นครั้งที่สอง นโยบายการยึดครองของ GHQ มุ่งเน้นไปที่ “ปัญหาฝิ่น” ของญี่ปุ่นในช่วงสงครามเป็นครั้งแรก และรวมถึงนโยบายการควบคุมกัญชาด้วย เจ้าหน้าที่ปราบปรามยาเสพติดที่ส่งมาจากสำนักงานปราบปรามยาเสพติดแห่งสหรัฐอเมริกา และสำนักงานสาธารณสุขและสวัสดิการ ปฏิเสธคำขออนุญาตการเพาะปลูกของญี่ปุ่นมาโดยตลอด หลังจากที่ญี่ปุ่นพ่ายแพ้ในสงคราม สำนักทรัพยากรธรรมชาติและสำนักเศรษฐศาสตร์วิทยาศาสตร์ก็เข้าแทรกแซง โดยคำนึงถึงการขาดแคลนเสบียงซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของนโยบายการยึดครองของญี่ปุ่น และการเพาะปลูกกัญชายังคงดำเนินต่อไปอย่างประนีประนอม เจ้าหน้าที่ทั่วไปยังกังวลเกี่ยวกับการขาดแคลนเสบียง นโยบายการยึดครองของ GHQ ก็ไม่ถือเป็นเสาหินเช่นกัน ผู้สูบบุหรี่มีแนวโน้มที่จะกลายเป็นผู้สูบบุหรี่ที่เข้มงวดมากขึ้นหลังจากเลิกสูบบุหรี่ แต่แผนกกิจการเภสัชกรรม กระทรวงสาธารณสุขและสวัสดิการของญี่ปุ่น ซึ่งเป็นแรงผลักดันเบื้องหลังการเพาะปลูกและการขายฝิ่น ได้เริ่มปราบปรามกัญชาเช่นกัน โดยมีกฎระเบียบและบทลงโทษที่เข้มงวดมากขึ้น ไปข้างหน้า ฟอร์มมาถึงปัจจุบัน