เมื่อวันที่ 13 ธันวาคม 2566 มีการประกาศใช้กฎหมายเพื่อแก้ไขพระราชบัญญัติควบคุมกัญชาและพระราชบัญญัติควบคุมสารเสพติดและออกฤทธิ์ต่อจิตประสาทบางส่วน ใบอนุญาตดังกล่าวจะแบ่งออกเป็น 2 ประเภท ได้แก่ ใบอนุญาตผู้เก็บเกี่ยวกัญชาและใบอนุญาตผู้เก็บเกี่ยวกัญชาประเภท 2 ที่ได้รับอนุมัติจากรัฐมนตรี ด้านสุขภาพ แรงงาน และสวัสดิการ ก่อนหน้านี้มีการต่ออายุใบอนุญาตปีละครั้ง แต่ใบอนุญาตประเภท 2 มีอายุสามปี และใบอนุญาตประเภท 2 มีอายุหนึ่งปี จนถึงขณะนี้ ภายใต้คำแนะนำของกระทรวงสาธารณสุข แรงงาน และสวัสดิการ จังหวัดยังไม่มีการดำเนินการเชิงรุกในการออกใบอนุญาตมากนัก และมีสถานการณ์ที่ไม่มีเจ้าหน้าที่รับผิดชอบและไม่มีเอกสารการสมัคร แต่ด้วยการเปลี่ยนแปลงนโยบายของ หลังจากที่กระทรวงสาธารณสุข แรงงาน และสวัสดิการได้ประกาศใช้กฎหมายใหม่แล้ว ขณะนี้จังหวัดต่างๆ กำลังพิจารณาการออกใบอนุญาตอย่างจริงจัง จำนวนจังหวัดที่ดำเนินการดังกล่าวเพิ่มขึ้น และจำนวนผู้ถือใบอนุญาตและผู้ยื่นคำขอก็เพิ่มขึ้น รวมถึงในจังหวัดมิเอะและฮอกไกโด . ปัจจุบัน ทุ่งกัญชาในประเทศมีพื้นที่ไม่ถึง 10 เฮกตาร์ และแม้ว่าจะมีการรวบรวมทุ่งกัญชาทั้งหมดในประเทศแล้ว ก็คงไม่เพียงพอที่จะครอบคลุมฟาร์มแห่งหนึ่งในต่างประเทศด้วยซ้ำ นอกจากนี้ แม้ว่าจะได้รับใบอนุญาต แต่ก็ยังมีหลายประเด็นที่ไม่ชัดเจนเกี่ยวกับวิธีการใช้กัญชาที่ปลูกและสร้างช่องทางจำหน่าย และยังมีประเด็นต่างๆ มากมาย เช่น วิธีจัดการกับการแข่งขันด้านราคาและคุณภาพกับต่างประเทศ และบุคคลต่างๆ ก็เริ่มใช้ประโยชน์จากความเป็นไปได้ต่างๆ